Inandigim ve dinlemeyi cok sevdigim bir masal vardi bir zamanlar ,ben vardim icinde ve bir prensestim nerdeyse,.
Guzeldim, akilliydim, iyi kalpliydim.
Giyilecek guzel elbiselerim,icilecek kahvelerim,gidilecek yerlerim, edilecek laflarim vardi hep.
Etrafimda degisik insanlar olurdu,hirsli,asik,mutsuz,depresif,kiskanc,dost.
Hepsini izler,dinler ve hepsiyle vakit gecirirdim.
Bazilari o kadar hizla tuketirdi ki hayati, ruhunu unuturdu kuytu koselerde,ruhundan arta kalan 21 gr lik ,o koca boslugu ise doldurmaya calisirdi devirdigi kadehlerle.
Kendimce anlatirdim onlara , ruhunla ilerle , zaman zaman dinle onu diye,Ben dinlerdim cunku ruhumu,onem verirdim isteklerine.
Oyunun icindeydim , ama gordugumu saniyordum gercekleri.
Bugun oyunun disindan yaziyorum bunlari sana,artik gidilecek yerlerim,giyilecek guzel elbiselerim ve edilecek laflarim yokken ,tamda oyuncaklarim elimden alinmisken yani,
simdi simdi anliyorum ki
simdi simdi anliyorum ki
Hayat ,bazen ara vermekmis,
Hayat, korkmadan yeni bir masal yazabilmekmis,
Hayat,"onsuz olmaz" sandiklarindan vazgecebilmekmis,
Hayat, SADE-ce sadelesmekmis ...